Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Μια εγκατάλειψη και μια προσδοκία


Σου 'χει τύχει ποτέ να σε εγκαταλείψει γκόμενα ; Αν ναι, θα ξέρεις πολύ καλά πως αυτή η εμπειρία περνά  τον συναισθηματικό σου κόσμο απο διάφορα στάδια , συγκεκριμένα και επαναλαμβανόμενα σαν τις αιώνιες κινήσεις .
Αρχικά όταν σου 'ρχεται η έξωση στη μάπα ( αγάπη μου δεν αισθάνομαι αυτό που αισθανόμουν ) αποσβολώνεσαι, τα χάνεις και δεν λες τίποτα .
Αμέσως μετά τα παίρνεις στο κρανίο κι αρχίζεις να την βρίζεις. Να την λες πουτάνα που σε πούλησε , που δε νιώθει τίποτε , να την λες τιποτένια κι ό,τι άλλο σου περνά απ' το μυαλό. Στην επόμενη φάση περνάς στο μελό, της θυμίζεις πόσο ωραία περνούσατε και πως είναι κρίμα να τα τινάξει όλα στον αέρα . Στην τελευταία φάση δε λες τίποτα , κάθεσαι αμίλητος και πίνεις και καπνίζεις και ξαναπίνεις και ξανανάβεις τσιγάρο κ.ο.κ
Ακριβώς σ αυτή τη φάση βρίσκομαι και 'γω , μ' ένα ποτό στα χέρια κι ένα τσιγάρο στο στόμα ν' αναρωτιέμαι γιατί με εγκατέλειψε, όχι όμως η γκόμενά μου , αλλά η ευμάρεια . Αυτη η παραμυθένια περίοδος που κυκλοφορούσα με κάμπριο, με πούρα και πορτοφόλι γκαστρωμένο στο χαρτί. Γιατί έφυγε , που πήγε, γιατί με άφησε μόνο μου να κρύώνω τους χειμώνες, να βράζω τα καλοκαίρια, να κοιμάμαι μόνος τα βράδια , να μην μπορώ να ταίσω  με βενζίνη το όχημα και γαρύφαλλο τις πίστες ; Γιατί ανάπτυξη έφυγες και μ' άφησες μονάχο, γυρνά πίσω ξανά , σ' εμένα που τόσο σ αγάπησα....
Μάταιες προσπάθειες, πάει η ανάπτυξη σ' άλλη γη σ' αλλά μέρη . Δε με φτάνει όμως αυτό, έχω και τους μαλάκες τους αριστερούς να με ζαλίζουν ίδια κι απαράλλαχτη η μάνα μου. Δεν είναι αυτή για σένα, άτιμο θηλυκό ο καπιταλισμός σου ρουφάει τους χυμούς και μετά σε παρατάει σαν στημένη λεμονόκουπα. Να βρεις άλλη γυναίκα , φρόνιμη, να σ' αγαπάει και να σε προσέχει. Ρε δε πα να γαμηθείς μητέρα αριστερά, εγώ με τον καπιταλισμό έβγαζα γούστα, αυτόν θέλω ξανά .
Είναι βράδυ, δεν ξέρω ακριβώς την εποχή όμως εγώ κρυώνω , δεν σκέφτομαι πια τον καπιταλισμο που περνάγαμε ωραία μαζί, σκέφτομαι τον καπιταλισμό που τελικά άφησε σε μένα τον λογαριασμό και έτρεξε αλλού να χαϊδευτεί,σε άλλες εύρωστες τσέπες και είναι νύχτα και κρυώνω και δεν αναπολώ αυτά που φύγανε , μα προσδοκώ να μη φυτοζωώ εις τους αιώνες των αιώνων αμήν.