Τραβάνε ζόρι, γίνονται επικίνδυνοι

Ότι το σύστημα τραβάει ζόρια είναι φανερό. Οτι αυτά τα ζόρια σπρώχνουν ορισμένους αρθρογράφους να βγάζουν από τη ναφθαλίνη εμφυλιοπολεμικά κείμενα είναι μια παράπλευρη εξέλιξη, όχι όμως ασήμαντη. Είναι έκδηλη η τάση σε κείμενα όπως: «Τσαλακώνουμε την ανύπαρκτη "αγιότητα" της μηδενιστικής Αριστεράς κι ανατρέπουμε τη δικτατορία της στον δημόσιο λόγο» (Φ. Κρανιδιώτης). Κείμενα που αλληλοσυμπληρώνονται: «Οι μελαγχολικοί επίγονοι των ηττημένων του '49 θα λουστούν το άπλετο σκότος μιας απάνθρωπης ιδεολογίας που ήθελαν να μας φορέσουν (με το στανιό) και σήμερα δεν μπορούν να ξεπεράσουν το στρες και την κατάθλιψη της σωτήριας χασούρας τους» (Λιάκος). Οσο κι αν μοιάζουν γραφικά, δεν είναι, καθώς προβάλλουν ανοιχτά την απειλή: «Η δημοκρατία δεν επιτρέπει τη δημιουργία κόμματος, τη διεκδίκηση της εξουσίας από πολίτες που πίστη τους και όραμά τους είναι η κατάλυση της δημοκρατίας, η δικτατορία του προλεταριάτου» (Γιανναράς).

Όχι φόρους στα μαντριά !!!

Προκλητική η παρουσία του διοικητή της ΕΥΠ στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής

Σε παρωδία εξελίσσεται ο περιβόητος κοινοβουλευτικός έλεγχος της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, όπως επιβεβαιώνει η ακρόαση του διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Θ. Δραβίλλα από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

Είναι ενδεικτικό ότι ο Θ.Δραβίλλας εισήλθε στην αίθουσα συνοδευόμενος από τρία άτομα και, παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις των βουλευτών, αρνήθηκε να δώσει κάθε στοιχείο για την ιδιότητά τους.

«ο φόρος ακινήτων θα πιέσει τους ιδιοκτήτες να εκμεταλλευτούν τιςπεριουσίες τους ή να τις πουλήσουν»

Ένας βασικός νόμος στον καπιταλισμό είναι η τάση για συγκεντροποίηση: Ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο οδηγεί τελικά στη δημιουργία ολιγοπωλίων-μονοπωλίων, που τελικά κυριαρχούν, και οι περισσότεροι από τους ανταγωνιστές τους απλά χρεωκοπούν (όλα αυτά απεικονίζονται άριστα στο γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι της μονόπολυς).

Στην Ελλάδα, το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος έταξε στους μικροαστούς ότι θα σεβαστεί το "ιερό δικαίωμα της μικροιδιοκτησίας", ώστε ο καθένας να έχει το σπίτι του, το χωράφι του, κτλ. Έτσι, το κράτος κατάφερε να πάρει πολλούς μικροαστούς με το μέρος του, στον αγώνα εναντίον του κομμουνισμού (που τάχα "θα τους έπαιρνε τα σπίτια").

Όμως, η υπόσχεση αυτή του κράτους ότι τάχα (σχεδόν) όλοι θα έχουν δικό τους σπίτι, δικό τους αυτοκίνητο, δικό του χωράφι, κτλ, αντιβαίνει στην συστηματική τάση του καπιταλισμού για συγκεντροποίηση.

Το ξέσπασμα της κρίσης αναγκάζει πλέον το κράτος να σπάσει την υπόσχεση του, και να παραδώσει σπίτια, οικόπεδα, χωράφια, κτλ στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, σε όσους τέλος πάντων έχουν χρήμα. Αυτοί άλλωστε θα μπορούσαν να κάνουν επενδύσεις μεγάλης κλίμακας (βέβαια δε θα το πολυκάνουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα):

Ο φθηνότερος εργάτης, ο απολυμένος δημόσιος υπάλληλος, ο «λύκος τηςιδιωτικοποίησης» και οι προβιές του

Μονιμότητα... αλλά ως προς τις απολύσεις, την κινητικότητα και διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, δραστική εμπορευματοποίηση δημοσίων υπηρεσιών με πρόσχημα την αντιμετώπιση της αναποτελεσματικότητας του δημοσίου, σταδιακή «ανανέωση» του προσωπικού με πολύ φθηνότερους υπαλλήλους που θα εναλλάσσονται μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης και επιστράτευση του κοινωνικού αυτοματισμού μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων με «έπαθλο» την πρωτιά της ανεργίας ήταν το «ρεζουμέ» των πρόσφατων δηλώσεων του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκου Μητσοτάκη, από τις Βρυξέλλες.

Φοροκανίβαλοι! Φόροι 500 δισ. στη δεκαετία (του Ν.Μπογιόπουλου)

Άσχετο (;): Το Φεβρουάριο του 1849 ο Μαρξ οδηγήθηκε από τους κυβερνώντες στο δικαστήριο διότι η υπό τη διεύθυνσή του Εφημερίδα του Ρήνου τασσόταν υπέρ της μη πληρωμής των ληστρικών φόρων από τους πολίτες. Το δικαστήριο αθώωσε τον Μαρξ. Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σημασία στην Ελλάδα του κ. Στουρνάρα, αφενός διότι τα έλεγε ο Μαρξ που ήταν κομμουνιστής, αφετέρου διότι το δικαστήριο που αθώωσε τον Μαρξ ήταν κάπου στη Γερμανία…

Ω γενιά μου χαμένη πήραμε μεγάλους δρόμους... μείναμε στη μέση... η ώρα του θανάτου μας είναι γραμμένη σ' όλα τα ρολόγια.

Σαν σήμερα το 1988 φεύγει από τη ζωή ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές,  ο Τάσος Λειβαδίτης σε ηλικία 66 χρονών. Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός θα παραθέσω μια ιστορία που γνωρίζω από πρώτο χέρι για το ποια ήταν η αφορμή που γράφηκε το γνωστό ποίημα του Λειβαδίτη ‘’Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος’’

Ο πόνος των αστών και η λαϊκή επιλογή

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η αστική προπαγάνδα, μετά από μία έντονη αντιμνημονιακή και αντιτροϊκανή ρητορεία, εμφανίζεται πιο διαλλακτική απέναντι στο ζήτημα που έχει ανακύψει με την υπόθεση της κάλυψης του δημοσιονομικού και χρηματοδοτικού κενού και τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης. Να θυμίσουμε ότι πριν τρεις βδομάδες ο αστικός Τύπος έγραφε περίπου τα εξής: «Θα ήταν μεγάλο λάθος να ερμηνεύσει η κυβέρνηση το συντριπτικό αίτημα σταθερότητας που προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις ως μήνυμα έγκρισης ή αποδοχής της πολιτικής της. Δεν είναι παρά μια εκδήλωση ανοχής και υπομονής. Αλλά όταν η ανοχή μιας κοινωνίας εξαντλείται, τότε το οικονομικό πρόβλημα μετατρέπεται σε πολιτικό. Δεν υπάρχει περίπτωση νέου Μνημονίου. Δεν θα διαλύσουμε τη χώρα».

Είμαι ‘’φιλελεύθερος’’ ψηφίζω… Τσίπρα !

Ο παραπάνω τίτλος δεν είναι καθόλου ένα αστείο, ούτε καν μια πραγματικότητα κάπως τραβηγμένη. Είναι έτσι όπως το διαβάζετε. Για όσους έτρεφαν αυταπάτες πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην ριζοσπαστική αριστερά μάλλον θα απογοητευτούν.  

    Χθες όσοι παρακολούθησαν τον αρχηγό των ΑΝ.ΕΛ θα διαπίστωσαν πως εμφανώς επιδιώκει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά και πως οι διαφωνίες τους εστιάζονται κυρίως στα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει σε επίπεδο οικονομίας, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουν να αντιμετωπίσουν την κρίση συμφωνούν. Αυτό τι σημαίνει άραγε; Μήπως έγινε ο Καμμένος κομμουνιστής; Μάλλον όχι. Ας τα δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Προεκλογικό παιχνίδι Καμμένου με Χρυσή Αυγή - Θέλει συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ

 

Προεκλογικό παιχνίδι και του Πάνου Καμένου με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, έχοντας το βλέμμα του στις κάλπες, στην εκπομπή «Στον Ενικό» έδωσε δίκιο στον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολο Τζιτζικώστα, που προσκάλεσε τη Χρυσή Αυγή στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη.

Επιπλέον εξέφρασε την άποψη -που είχε εκφράσει και ο Απ. Τζιτζικώστας- πως το ΠΑΣΟΚ είναι εγκληματική οργάνωση, λέγοντας ότι «εγώ δεν διαφωνώ πως το ΠΑΣΟΚ είναι εγκληματική οργάνωση... Δεν είναι μόνο ο Τσοχατζόπουλος, είναι ο Τσουκάτος, ο κύριος Μαντέλης, όπως ο κύριος Παπαντωνίου…».

Οι αναφορές του προέδρου των ΑΝΕΛ προκάλεσαν την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, που σε σχόλιό του σημειώνει ότι «ο κ. Καμμένος επιβεβαίωσε χθες τον ισχυρισμό του κ. Τζιτζικώστα. Δεν μας εκπλήσσει η παραληρηματική του συμπεριφορά. Είναι ο ίδιος που έλεγε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μέλος της 17 Νοέμβρη, είναι ο ίδιος που ζήτησε να λιντσάρουν εκλεγμένο δήμαρχο και δυστυχώς μια μέρα μετά δέχθηκε ο ίδιος επίθεση στη Νίκαια. Η θεωρία των ψεκασμών είναι ανίκητη».

Επίσης ο Πάνος Καμμένος -που για τις εκλογικές ανάγκες κάνει παιχνίδι με την Χρυσή Αυγή- δεν απέκλεισε τη συνεργασία των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει βήματα, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε παλιότερα. Μακάρι να φτάσουμε στο σημείο να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε».

Πηγή 902.gr

Αμερικανικές υποκλοπές και στην Ελλάδα σύμφωνα με το "Spiegel"

Και η Ελλάδα στο κάδρο των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων από τις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό "Spiegel", που επικαλείται έγγραφο της αμερικανικής υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα λειτουργεί και ως κέντρο υποκλοπής τηλεφωνικών επικοινωνιών.
Στο δημοσίευμα της Δευτέρας του "Spiegel", η Αθήνα είναι η πρώτη στη λίστα των 19 περιοχών της Ευρώπης που λειτουργούν οι ειδικές μονάδες συλλογής πληροφοριών (special collection service), στις οποίες εργάζονται πράκτορες όχι μόνο της NSA αλλά και της CIA. Επιπλέον σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην Αθήνα υπάρχει και εξοπλισμός παρακολουθήσεων που λειτουργεί από απόσταση δίχως να απαιτείται προσωπικό.
Το έγγραφο, που έχει στην κατοχή του το γερμανικό περιοδικό και προέρχεται από τα όσα έχει διαρρεύσει ο Έντουαρντ Σνόουντεν, αναφέρει πως οι πράκτορες που ασχολούνται με τις υποκλοπές είναι υπό το καθεστώς της διπλωματικής ασυλίας και εργάζονται σε δωμάτια των πρεσβειών που έχουν ειδική θωράκιση.
Δεν προκαλεί έκπληξη διότι δεν είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτονται στοιχεία για παρακολουθήσεις και υποκλοπές επικοινωνιών και στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη. Ωστόσο αίσθηση έχει προκαλέσει η έκταση των υποκλοπών, καθώς σε τουλάχιστον 80 χώρες του πλανήτη οι ΗΠΑ φακέλωναν περίπου 50 με 60 εκατομμύρια τηλεφωνικές επικοινωνίες το μήνα.

902

Από τη σημερινή παρέλαση... χωρίς άλλα σχόλια

και λίγη θεωρία #4

Η έννοια του κεφαλαίου και η προέλευσή του εκ της υπεραξίας

Ο Μαρξ διατύπωσε και ανέπτυξε τη θεωρία του κεφαλαίου με βάση την έννοια της αξίας. Το κεφάλαιο είναι αξία η οποία, αν και δημιουργήθηκε απότην εργατική τάξη,

έχει οικειοποιηθεί από τους καπιταλιστές. Επειδή ακριβώς αποτελεί αξία, το

κεφάλαιο εμφανίζεται ως χρήμα και εμπόρευμα. Ως κεφάλαιο λειτουργούν

συγκεκριμένα εμπορεύματα: τα μέσα παραγωγής(σταθερό κεφάλαιο) αφενός, και η

εργασιακή δύναμη (μεταβλητό κεφάλαιο) αφετέρου.

Για να αποτελέσει η εργασιακή δύναμη εμπόρευμα, πρέπει να έχει

συντελεστεί μια μακρά ιστορική διαδικασία κοινωνικού μετασχηματισμού και

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

28η Οχτώβρη. Καθιερώθηκε ως επέτειος, γιατί είναι μέρα έναρξης της ιταλοφασιστικής επίθεσης στην Ελλάδα. Μέρα του ΟΧΙ στην εισβολή, μέρα της αντίστασης στον κατακτητή. Αυτή τη μέρα η άρχουσα τάξη τη γιορτάζει με περιεχόμενο τους δικούς της σκοπούς. Που δεν είναι άλλοι από την υποταγή του λαού στη διαιώνιση της ταξικής της κυριαρχίας σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού. Και στις τότε συνθήκες, ανάλογο ταξικό περιεχόμενο έδινε η ίδια στο ΟΧΙ. Γιατί τα συμφέροντά της ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος εναντιώθηκε στον άλλο, το γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, με το ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Βεβαίως, αυτή η επέτειος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πέρα και έξω απ' αυτό που σηματοδότησε η ιμπεριαλιστική επίθεση στην Ελλάδα. Τη γερμανοϊταλική κατοχή και τη λαϊκή αντίσταση για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Αλλωστε, το ΟΧΙ το διατράνωσε σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Και το γιόρτασε πρώτη φορά τον Οκτώβρη του 1941 κόντρα στους αστούς που συντάχτηκαν με τους Γερμανούς, και χωρίς τους απόντες αστούς που έφυγαν για τη Μέση Ανατολή. Τους απόντες της απελευθερωτικής πάλης. Η Ελλάδα ήδη είχε μπει στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ηρωες

Οι Ρομά στην ΕΣΣΔ

 

 

Του Αλέκου Χατζηκώστα* 

 

Η συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την υπόθεση του παιδιού που εντοπίστηκε σε καταυλισμό Τσιγγάνων, σε ορισμένες περιπτώσεις δένεται και με την καλλιέργεια ρατσιστικών στερεότυπων σχετικά με τους τσιγγάνους (Ρομά) και τη δήθεν εγκληματικότητα που είναι δεμένη με το DNA, καθώς και την παρουσίαση τους ως σταθερή πηγή εγκληματικότητας. Όμως χρειάζεται να σταθούμε βαθύτερα σε ορισμένες πλευρές του όλου ζητήματος.

1. Τα προβλήματα που βιώνουν οι ίδιοι οι τσιγγάνοι στη χώρα μας (όπως άλλωστε και όλος ο λαός) είναι πολλά και οξύνονται. Η κοινωνική τους συμπεριφορά συνδέεται με την κοινωνική πραγματικότητα που ζουν. Να τονίσουμε ότι όλες οι υπάρχουσες μελέτες είναι αποκαλυπτικές:  Στην Εκπαίδευση: Οι Τσιγγάνοι είναι αναλφάβητοι κατά 80%. Στην Υγεία: Το 40% των παιδιών των Τσιγγάνων δεν έχουν εμβολιαστεί επαρκώς ή και καθόλου. Τα περισσότερα παιδιά γεννιούνται από γονείς απόρους και ανασφάλιστους. Μεγαλώνουν σε άθλιες συνθήκες. Η ανεργία είναι πολλαπλάσια σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Τα παιδιά, αφού δεν πηγαίνουν σχολείο, παρά σε πολύ μικρά ποσοστά, δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε πολλά επαγγέλματα. Τα προβλήματα των γυναικών είναι οξύτατα, σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες στη χώρα μας και σε ό,τι αφορά τον αναλφαβητισμό και σε ό,τι έχει σχέση με τα ίσα δικαιώματα.

Με ποια τάξη στο τιμόνι, με ποια μέσα, για ποιο σκοπό; (ολοκληρωμένο κείμενο)

Με ποια τάξη στο τιμόνι, με ποια μέσα, για ποιο σκοπό;

Τα πιο πάνω ερωτήματα τα είχα προτείνει ως ερμηνευτικό κλειδί στην πολιτική ιδεολογία και τα πολιτικά προγράμματα τον φετινό Ιούλη.

Ήρθε ίσως η ώρα να αναλυθούν και να εξηγηθούν περισσότερο και με πιο σαφή αναφορά στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αλλά όχι μόνο.

I. "Με ποια τάξη στο τιμόνι;" 

Πρόκειται για ένα ερώτημα που αφορά τόσο την κομματική όσο και την κινηματική σύσταση και κατεύθυνση. Πρόκειται επίσης για ένα ερώτημα που αναδεικνύει την άμεση σχέση μεταξύ σύστασης και κατεύθυνσης. Ας εξηγηθούμε: εξ ορισμού, και εφόσον η αστική κοινωνία, και ακριβέστερα η κοινωνία των ιδιωτών, δομείται με όρους συγκρουόμενων ατομικών συμφερόντων και όχι τάξεων, όλα τα κόμματα συγκεντρώνουν στο επίπεδο της βάσης τους ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Βεβαίως, το ποσοστό της εκπροσώπησης των διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων διαφέρει από κόμμα σε κόμμα. Για παράδειγμα, η βάση της Δημοκρατικής Αριστεράς αποτελείται δυσανάλογα πολύ από δημόσιους υπαλλήλους και τις "επαγγελματικές τάξεις" όπως ήταν γνωστές: γιατρούς, δικηγόρους, ακαδημαϊκούς. Τα λαϊκά στρώματα, οι εργάτες, οι αγρότες, η ανειδίκευτη εργασία, ελάχιστα εκπροσωπούνται στην βάση του κόμματος.

Οκτώβρης 1917: «Η κρίση ωρίμασε»

Βρισκόμαστε στις 29 Σεπτέμβρη 1917, όταν ο Λένιν γράφει το κείμενο «η κρίση ωρίμασε». Το κείμενο αναφέρεται στο τέλος του Σεπτέμβρη ως μια τομή τόσο για ρωσική όσο και για τη «παγκόσμια επανάσταση». Η αρχικά μειοψηφική εναντίωση στην επίσημη γραμμή της πλειοψηφίας των κομμάτων της Β΄ Διεθνούς, συμμετοχή στον Α παγκόσμιο πόλεμο και στήριξη των εθνικών κυβερνήσεων, είχε μετατραπεί σταδιακά σε γενικευμένες αντιδράσεις από τη μεριά των μαζών, όπως π.χ. συνέβη στο εσωτερικό του Γερμανικού στρατεύματος:     

«Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης. Και μια που εμείς, οι ρώσοι μπολσεβίκοι, είμαστε οι μόνοι απ’ όλους τους προλετάριους διεθνιστές όλων των χωρών που απολαμβάνουμε μια συγκριτικά τεράστια ελευθερία, που έχουμε νόμιμο Κόμμα και καμιά εικοσαριά εφημερίδες, που έχουμε με το μέρος μας τα σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών στις δύο πρωτεύουσες, που έχουμε με το μέρος μας την πλειοψηφία των λαϊκών μαζών στην επαναστατική αυτή περίοδο, σε μας μπορούν στα αλήθεια και πρέπει να εφαρμοστούν τα λόγια: σε όποιον έχουν δοθεί πολλά, απ’ αυτόν και ζητούνται πολλά.»^[1]

Το "ΟΧΙ" του λαού

Εδώ και πολλές δεκαετίες το σύγχρονο αστικό κράτος μέσα από τα μαθητικά βιβλία και μέσα από  τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που διαθέτει προσπαθεί  να αγιοποιήσει έναν από τους πιο στυγνούς δικτάτορες που γνώρισε η σύγχρονη Ελλάδα, τον εθνικοσοσιαλιστή Ιωάννη Μεταξά και να αποδώσει σε αυτόν το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού απέναντι τόσο στον εισβολέα όσο και στον φασισμό. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Το ΟΧΙ του Μεταξά είναι μια ιστορική πραγματικότητα ή μήπως μια αστική μπούρδα;

     Εκείνη λοιπόν την ιστορική περίοδο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως είχε ξεσπάσει μια χωρίς προηγούμενο οικονομική κρίση η οποία οδήγησε σε μια τεράστια οικονομική ύφεση και μια ανείπωτη καταστροφή της παγκόσμιας βιομηχανίας. Αυτό το οικονομικό γεγονός είχε τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο πανευρωπαϊκά. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης στην Ευρώπη προκειμένου να υπερασπίσει τα οικονομικά της συμφέροντα υποστήριξε σε διάφορες χώρες όπως την Γερμανία και την Ιταλία φασιστικά κόμματα και τα βοήθησε να  αναρριχηθούν στην εξουσία. Η άνοδος του φασισμού σε μεγάλα βιομηχανικά κέντρα όπως Ιταλία και Γερμανία αύξησε αισθητά την φασιστική επιρροή και στην υπόλοιπη Ευρώπη και μοιραία στην Ελλάδα

Από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και μετά, η δύναμη του γερμανικού λόμπι στη χώρα αυξάνεται θεαματικά : οικονομικοί παράγοντες, διανοούμενοι, στρατιωτικοί προσβλέπουν στη Γερμανία. Η ελληνική άρχουσα τάξη διασπάται σε αγγλόφιλους και  γερμανόφιλους. Η τερατώδης στρατιωτική δύναμη της Γερμανίας για τους πρώτους είναι απειλή των παραδοσιακών οικονομικών και άλλων δεσμών τους με την Αγγλία και για τους δεύτερους είναι η πρέπουσα απάντηση στους κάθε λογής κοινωνικούς επαναστάτες και ταραξίες του κόσμου. ( Δ.Χαριτόπυλος . Άρης ο αρχηγός των ατάκτων).

και λίγη θεωρία #3

3. Το χρήμα ως κεφάλαιο

3.1Εισαγωγικά

Όπως επανειλημμένα σημειώσαμε, αντικείμενο τηςανάλυσηςτου Μαρξ είναι ο ΚΤΠ.

Η μέθοδος που χρησιμοποιείο Μαρξ για να φέρει σε πέραςτο θεωρητικότου έργο

 

είναι η «σταδιακή οικοδόμηση» εννοιών, μέσα από τη μετάβαση σε διαφορετικά επίπεδα θεωρητικής αφαίρεσης και με τη συνεχή εισαγωγή νέων προσδιορισμών σε

αυτές τις έννοιες( βλ. και Arthur 2002: 33 επ., Λαπατσιώρας2004).

Σε αυτά τα πλαίσια, η έννοια του «γενικού ισοδυνάμου» δεν είναι η τελική, αλλάμια διάμεση,

προσωρινή και ακόμη «ανώριμη» έννοια, στην πορεία οικοδόμησης της θεωρίας του

χρήματος. Το ίδιο ισχύει και για τη σφαίρα της κυκλοφορίαςτων εμπορευμάτων, η

οποία σύμφωνα με τον Μαρξ αποτελεί το εξωτερικό περίβλημα ή την επιφάνεια της συνολικής καπιταλιστικής οικονομίας. Η σφαίρα της κυκλοφορίας αποτελεί δομικό και αποκλειστικό χαρακτηριστικό του ΚΤΠ, διότι δεν συναντάται σε άλλουςτρόπουςπαραγωγής.51

Είδαμε ότι ήδη απότη στιγμή που εισάγει την έννοια του χρήματος ως γενικού ισοδυνάμου, ο Μαρξ εμμένει στην άποψη ότι το χρήμα δεν παίζει μόνο το ρόλο του

Ο ρόλος του πολιτισμού στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος

Σημαντικές πλευρές για το γιατί και πώς οι τέχνες και η ουσιαστική μόρφωση μπορούν να μετατραπούν σε όπλα της ταξικής πάλης αναδείχθηκαν από τη συζήτηση της τελευταίας μέρας

Μπορεί ο πολιτισμός να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ταξική πορεία σύγκρουσης με το κεφάλαιο και γιατί είναι αναγκαία, αφενός η τέχνη που απαντά στις ανησυχίες, στα προβλήματα και τους βαθύτερους προβληματισμούς της εργατικής τάξης, αφετέρου η χειραφέτηση αυτής της τάξης από τα ιδεολογήματα, την αισθητική και τις προτεραιότητες της αστικής κουλτούρας;

Η ζωή της εργατικής τάξης, η πείρα του οργανωμένου αγώνα, η δράση των ταξικών σωματείων, αλλά και η ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος αποδεικνύει ότι ο αναντικατάστατος ρόλος της Τέχνης και γενικότερα της πολιτιστικής καλλιέργειας -που εμπεριέχει την ουσιαστική μόρφωση- στον «εξανθρωπισμό» του ανθρώπου δεν θα μπορούσε παρά να συνιστά ένα από τα βασικά «όπλα» στη χειραφέτηση της τάξης από τα δεσμά της αστικής ιδεολογικής χειραγώγησης.
Τα παραπάνω ζητήματα και προβληματισμοί τίθενται συνεχώς μέσα στη δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, πλευρές τους απαντώνται και αξιοποιούνται στην παραπάνω κατεύθυνση και σίγουρα αυτή η διαλεκτική «συνάντηση» της τέχνης και του εργατικού κινήματος ενσαρκώνεται και μέσα από τη σημαντική αυτή εικαστική έκθεση μέσα στη Ζώνη. Μάλιστα, φέτος, στο κλείσιμο της 7ης διοργάνωσης το βράδυ της Κυριακής, το θέμα της συζήτησης ήταν ακριβώς αυτό: «Τέχνη και εργατική τάξη - Η πολιτιστική μορφωτική δραστηριότητα των συνδικάτων συστατικό στοιχείο της ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος», με βασικούς εισηγητές την Εύα Μέλα, από την Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών «Πέρα(σ)μα» που συνδιοργανώνει την έκθεση με τα συνδικάτα της Ζώνης και τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά Νίκο Ξουράφη.

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

Παγωνιά

φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας

ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη

παρασέρνει τ' αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά

λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους

φυσάει

φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ' τις γέφυρες

φυσάει μες απ' τ' αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα-

          τσάρουν στα προαύλια των φυλακών

φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε 

          έξω απ' τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων

φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά

φυσάει κάτω απ' τα παλιά ανάχτορα

Μνημόσυνο για τους πεσόντες

Εξέδρες

τα ψηλά καπέλα των υπουργών

Τα χαστουκόψαρα, Λένος Χρηστίδης (απόσπασμα)

"Κλείνω. Μάτια. Ανοίγω. Μυαλό. Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις από όλους αυτούς που σού κάθονται στο σβέρκο και σού λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σού λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιτίας σου ―και με την ανοχή σου― περισσότερα λεφτά, είναι τ' Αφεντικά. Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τα αυτιά σου, σού λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. 

Πας στους φίλους σου, μία από τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. Πας στα κλαμπ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σα μαλάκας

Μια σύντομη ανασκόπηση για το πως φτάσαμε ως εδώ:

1)  Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, μπαίνουμε στη λεγόμενη "εποχή της παγκοσμιοποίησης". Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εισέρχονται στην παγκόσμια αγορά εργασίας δισεκατομμύρια νέοι εργάτες, ειδικά από την Ασία. Οι εργάτες αυτοί είναι (αρχικά τουλάχιστον, γιατί τώρα βελτιώνονται) χωρίς ιδιαίτερη εξειδίκευση, αλλά έστω και έτσι, είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικοί, διότι δουλεύουν πολύ σκληρά με ελάχιστο μισθό.

2) Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κεφαλαιοκράτες να αρχίσουν να επενδύουν τα κεφάλαια τους εκεί, και όχι στη Δύση (ειδικά αν μιλάμε για επιχειρήσεις που αφορούν χειρωνακτική εργασία), μιας και ως γνωστόν ο κεφαλαιοκράτης ψάχνει να μεγιστοποιήσει το δικό του ατομικό ποσοστό κέρδους. Η αλήθεια είναι πως στη Δύση υπήρχαν έτσι και αλλιώς προβλήματα από πριν (μη λέμε δηλαδή ότι όλα πήγαιναν "μέλι-γάλα" - καμία σχέση), αλλά πάντων η "εποχή της παγκοσμιοποίησης" όξυνε την ταξική πάλη σε τεράστιο βαθμό. Μοναδική εξαίρεση στην παρακμή της Δύσης είναι η Γερμανία, που ναι μεν έχει σχετικά "μεγάλους μισθούς" σε σχέση πχ με την Κίνα, αλλά παρόλα αυτά την ανταγωνίζεται με επιτυχία, διότι αντισταθμίζει το ακριβότερο εργατικό κόστος με υψηλότερη ποιότητα και τεχνογνωσία στα προϊόντα της.

ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΠΕ ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ« θα ρίξουμε μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων»

“Στις 28 Οκτώβρη 1940 στις 5.30 το πρωί πολυάριθμες ιταλικές φασιστικές δυνάμεις επιτίθενται σε όλο το μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων , από τις βουνοκορφές του Γράμμου ως τις παραλιακές ακτές του Ιονίου Πελάγους (Ιόνιο ως τη λίμνη Πρέσπα), προηγήθηκε εντατική προπαρασκευή πυροβολικού και σφοδρός βομβαρδισμός της αεροπορίας τους.

Ο αιφνιδιασμός και η μεγάλη υπεροχή τους σε αριθμητική δύναμη και με σύγχρονα πολεμικά μέσα είχε ως αποτέλεσμα να εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος από πολλά σημεία. Η υπεροχή των ιταλικών δυνάμεων κυρίως σε πυροβολικό, άρματα κα ι αεροπορία ήταν συντριπτική. (βλ.σελ.2(1)).
« Ο Ελληνικός στρατός πρόβαλε ηρωική αντίσταση παντού αναπληρώνοντας με το μαχητικό του φρόνημα και την ασύγκριτη ανδρεία του τις ανεπαρκείς δυνάμεις και την τέλεια σχεδόν ανυπαρξία αεροπορίας και αρμάτων μάχης»(βλ. σελ 63 (2)). Την ίδια περίοδο , Οκτώβρης 1940, σε έκθεση του ΓΕΣ μεταξύ άλλων σημειώνεται «…αντιαεροπορικόν ουχί επαρκές. Αντιαρματικόν τοιούτον διετίθετο ελάχιστόν… Γενικώς από απόψεως τροφίμων και νομής κατά την κήρυξιν του πολέμου, δεν υπήρχον αποθέματα γενικής εφεδρείας. Αι ανάγκαι του στρατού εκστρατείας απήτουν μέγαν αριθμόν αυτοκινήτων ανερχομένων εις 7.000 περίπου έναντι των υπαρχόντων 600 της Στρατιωτικής Υπηρεσίας… Κατά την έναρξιν του πολέμου η Ελληνική Αεροπορία διέθετεν εις καλήν κατάστασιν τον κάτωθι αριθμόν αεροσκαφών : 38 αεροσκάφη διώξεως, 9 αεροσκάφη ελαφρού βομβαρδισμού και αναγνωρίσεως, 18 βομβαρδισμού, 50 παρατηρήσεως και στρατιωτικής συνεργασίας… « (βλ. σελ. 65 (2))έναντι 400 αεροσκαφών βομβαρδισμού – διώξεως των ιταλών (β΄΄. σελ. 2 (1)).

Ενα από τα χιλιάδες παραδείγματα ηρωισμού της λαϊκής αντιφασιστικής πάλης

Εκδήλωση της ΚΟΒ ΟΣΕ στο μηχανοστάσιο του Ρέντη

Ενα σχετικά άγνωστο γεγονός από την πάλη του ελληνικού λαού ενάντια στους ναζί κατακτητές, τη μάχη που έδωσαν οι κομμουνιστές και οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ το 1944 για να σωθεί η περιστρεφόμενη πλάκα του ΣΕΚ (των τότε σιδηροδρόμων) ανέδειξε η εκδήλωση που πραγματοποίησε χτες η ΚΟΒ ΟΣΕ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο μηχανοστάσιο του Ρέντη.

Εργαζόμενοι του κλάδου, η πλειοψηφία των οποίων αγνοούσε το γεγονός, παρακολούθησαν με ενδιαφέρον την εκδήλωση, κρατώντας στα χέρια τους το ιστορικό της μάχης που ανατυπώθηκε και μοιράστηκε από τα μέλη της ΚΟΒ ΟΣΕ.

 

Στην ομιλία του ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΟ Μεταφορών, υπογράμμισε ότι το παράδειγμα της μάχης για να σωθεί η περιστρεφόμενη πλάκα των ΣΕΚ «είναι ένα μέσα στα χιλιάδες παραδείγματα ηρωισμού που γέννησε η μαζική λαϊκή και αντιφασιστική πάλη του λαού μας, την περίοδο 1940 - 1944. Η περίοδος αυτή αποτελεί κορυφαία σελίδα της δράσης του ΚΚΕ. Η ένοπλη αναμέτρηση με τον φασίστα κατακτητή και ντόπιους συνεργάτες του, η απελευθερωτική πάλη του λαού μας το Δεκέμβρη του 1944 και η μεγαλειώδης δράση του ΔΣΕ αποτελούν τη μεγαλύτερη προσφορά του ΚΚΕ σ' αυτόν τον τόπο, τη σημαντικότερη συμβολή του στο διεθνές επαναστατικό, κομμουνιστικό κίνημα».

Η μάχη για την περιστρεφόμενη πλάκα ήταν μία από τις πολλές μάχες που έδωσαν οι μαχητές του ΕΛΑΣ ενάντια στους ναζί και τα σαμποτάζ που σχεδίαζαν κατά την απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά τον Οκτώβρη του 1944.

Αναφερόμενος στο χρονικό της μάχης τον Οκτώβρη ο Ν. Μαυροκέφαλος σημείωσε: «Η περιστρεφόμενη πλάκα και οι υποδομές των ΣΕΚ σώζονται δυο φορές. Την πρώτη όταν το βράδυ της 11ης προς 12ης Οκτωβρίου οι τρεις κομμουνιστές και μαχητές του ΕΛΑΣ εντοπίζουν τα καλώδια υπονόμευσης που είχαν συνδέσει τους ΣΕΚ, άλλους εργοστασιακούς χώρους και τμήμα του λιμανιού και τα εξουδετερώνουν. Δυστυχώς και οι τρεις το ίδιο απόγευμα εντοπίζονται από ναζιστική - γερμανική περίπολο και εκτελούνται εν ψυχρώ στη διασταύρωση των οδών Θηβών & Φαλήρου, εδώ παραπάνω στη Λεύκα.

Ελιγμοί επί ελιγμών στο αστικό πολιτικό σύστημα

Στο αστικό πολιτικό σύστημα είναι φανερό πως τραβάνε ζόρια, και κάποια πράγματα δεν μπορούν να τους βγουν με τίποτε,παρά την καταθλιπτική μέχρι στιγμής ιδεολογική τους κυριαρχία πάνω στον λαό. 
Ένα από τα πράγματα που μοιάζουν να τους απασχολούν είναι τοεπαπειλούμενο εκλογικό αδιέξοδο, καθώς τα χαρτιά που μπορούν να παίξουν καίγονται με ρυθμό ...πολυβόλου, και ο εκλογικός νόμος με τις +50 έδρες μάλλον δυσκολεύει παρά διευκολύνει την κατάσταση, αφού δυσκολεύει τις εναλλακτικές λύσεις για σχηματισμό κυβερνήσεων, εντάσσοντας υποχρεωτικά σε αυτές το πρώτο κόμμα.

Υγιής επιχειρηματικότητα ή κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής;

«Ολοι συμφωνούν πως για να ξαναπάρει τα πάνω της η ελληνική οικονομία πρέπει να ενισχυθούν οι υγιείς επιχειρήσεις, ή τουλάχιστον να σταματήσουν να τιμωρούνται. Καθημερινά ακούμε ιστορίες για τις επιχειρήσεις-ζόμπι, οι οποίες επιβιώνουν επειδή λειτουργούν σαν φαντάσματα: δεν πληρώνουν εισφορές, δεν πληρώνουν φόρους και ρίχνουν τις τιμές σε παράλογο σημείο. Απέναντί τους, οι επιχειρήσεις που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Υπάρχουν βεβαίως και τα ακραία παραδείγματα με τα οποία κάτι πρέπει να γίνει. Η διαδικασία της πτώχευσης είναι ένας δοκιμασμένος τρόπος αναζωογόνησης του καπιταλισμού. Εδώ έχουμε παρεξηγήσει τα πράγματα και δυστυχώς η Δικαιοσύνη δεν ασχολείται επαρκώς με το θέμα. Μια εταιρεία βάζει φέσι σε όλη την αγορά και κατόπιν εντάσσεται στο άρθρο 99.

και λίγη θεωρία #2

Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ως έννοια-κλειδί για τη μελέτη της
καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας

Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αναφέρεται στον αιτιακό πυρήνα των
συνολικών καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας (κι όχι στις κοινωνικές σχέσεις αυτές
καθαυτές), ορίζει τις θεμελιώδεις κοινωνικές-ταξικές αλληλεξαρτήσεις σε όλα τα
κοινωνικά επίπεδα που χαρακτηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα κοινωνικής
εξουσίας. Αποτελεί μια εννοιολογική κατασκευή-κλειδί, ένα θεωρητικό «μέσο
παραγωγής» για τη μελέτη των σχέσεων που συνέχουν μια συγκεκριμένη
καπιταλιστική κοινωνία: συμπυκνώνει τις ειδικά καπιταλιστικές δομικές σχέσεις που
χαρακτηρίζουν κάθε καπιταλιστική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, η έννοια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής επιτρέπει την
κατανόηση των σχέσεων που αναφέρονται σε διαφορετικά συστήματα κοινωνικής
εξουσίας και εκμετάλλευσης, σε μη-καπιταλιστικούς (προ-καπιταλιστικούς) τρόπους
παραγωγής. Προκύπτουν έτσι οι έννοιες του δουλοκτητικού, του φεουδαρχικού, του
ασιατικού τρόπου παραγωγής κ.ο.κ.

Το χρέος είναι ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ (και «άρα» διαγραμμένο»)! Του Ν.Μπογιόπουλου

«Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της», έλεγε την περασμένη βδομάδα σε συνέντευξή του στο «Spiegel», ο Τζορτζ Σόρος. «Όχι», απαντά η κυβέρνηση, το χρέος είναι «βιώσιμο» και θα το πληρώσουμε. Μόνο να: Δώστε μας μια επιμήκυνση μέχρι το… 2064!

Αφού λοιπόν ήδη μας το ξεφούρνισαν πόσο μακριά πάει αυτό το παραμύθι, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση: Υποτίθεται πως όσα φρικτά βιώνει ο ελληνικός λαός τα βιώνει για να μειωθεί το χρέος. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το εξής:

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ. Αλλά το 2014 (σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού) μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, από μεσοπρόθεσμα και από μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 177,5% του ΑΕΠ!

Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για το επικίνδυνο πρόγραμμα της ΕΕ που προπαγανδίζει τον αντικομμουνισμό

Αναλυτικά το κείμενο:

«ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Εσωτερικών 

Θέμα: Να σταματήσει το επικίνδυνο και απαράδεκτο πρόγραμμα της ΕΕ που προωθεί η κυβέρνηση για την προπαγάνδιση του αντικομμουνιστικού μνημονίου.

Το ΚΚΕ έχει κατ’ επανάληψη καταγγείλει τον επικίνδυνο και αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα της λογικής των "δύο άκρων" και της απαράδεκτης ανιστόρητης ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού.

Όπως διαπιστώνουμε, η κυβέρνηση ακολουθεί αυτόν τον ολισθηρό δρόμο.

Συγκεκριμένα, με έγγραφο που διακινείται από το Υπουργείο Εσωτερικών που απευθύνεται σε Δήμους, Περιφέρειες, Πανεπιστήμια, Επιμελητήρια καθώς και σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις γίνονται γνωστοί οι όροι και οι προϋποθέσεις προκειμένου να κριθούν επιλέξιμοι για να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης "Ευρώπη για τους Πολίτες 2014-2020".

ΙΔΙΩΝΥΜΟ

Με το κεφάλι θρύψαλα

απ' τη μέγκενη των παζαριών σας

την ώρα της αιχμής και κόντρα στο ρεύμα

θ' ανάψω μια μεγάλη φωτιά

κι εκεί θα ρίξω όλα τα μαρξιστικά βιβλία

έτσι που να μη μάθει ποτέ η Μυρτώ

τα αίτια του θανάτου μου.

Μπορείτε να της πείτε 

πως δεν άντεξα την άνοιξη ή πως πέρασα με κόκκινο.

Ναι.Αυτό είναι πιο πιστευτό.

Με κόκκινο.Αυτό να πείτε.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-ΙΔΙΩΝΥΜΟ

και λίγη θεωρία #1

Το θεωρητικό υπόβαθρο: Η Μαρξική θεωρία της Ιστορίας
(Ταξική πάλη και τρόποι παραγωγής)



Η οικονομική θεωρία του Μαρξ οικοδομήθηκε στο εσωτερικό της θεωρίας της
Ιστορίας, την οποία είχαν από κοινού αναπτύξει οι Μαρξ και Ένγκελς, από τα μέσα
της δεκαετίας του 1840.

Θεμέλιος λίθος της θεωρίας αυτής είναι η απόρριψη ολόκληρης της παράδοσης
του θεωρητικού-φιλοσοφικού ανθρωπισμού, δηλαδή των διάφορων εκδοχών της
ανθρωπολογικής-ουσιοκρατικής φιλοσοφίας και ιδεολογίας, σύμφωνα με τις οποίες

το άτομο, ή η «φύση του ανθρώπου», καθορίζει τη μορφή και αποτελεί μοχλό
εξέλιξης της κοινωνίας. Η «ανθρώπινη φύση» δεν θεωρείται ως αναλλοίωτη
εσωτερική ουσία του (κάθε) ανθρώπου, αλλά ως μεταβαλλόμενο αποτέλεσμα της
ιστορικής εξέλιξης, το προϊόν ενός συγκεκριμένου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας
και της κοινωνίας, στο πλαίσιο μιας κοινωνικής εξουσίας που προκύπτει ερήμην της
θέλησης των ανθρώπων, από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις,
δηλαδή από την πάλη των τάξεων.

Υπόγεια Ρεύματα - Ανδρείκελα

Κώστας Καρυωτάκης - Ανδρείκελα

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη,

σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.

Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.

Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.

Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,

ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,

χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,

άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.

Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,

η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.

Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά

όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.

Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα,

ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός

πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα...

“Ελεγεία και Σάτιρες”, 1927

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σχέδιο ενίσχυσης της κερδοφορίας των μεγάλων ομίλων

Ρευστότητα» και ευνοϊκό θεσμικό περιβάλλον» για το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο υποσχέθηκαν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί υπουργοί

Στόχους και σχέδιο παραπέρα ενίσχυσης της κερδοφορίας τους με ορίζοντα το 2021, έθεσαν οι μεγάλοι όμιλοι του τουρισμού, έχοντας την πλήρη κυβερνητική στήριξη, στο12ο Συνέδριο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ)που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα και την Τρίτη στην Αθήνα. Οι στόχοι για άνοδο των αφίξεων τουριστών στην Ελλάδα και αύξησης των κερδών των μεγαλοξενοδόχων «ντύθηκαν» με τα επιχειρήματα της ενίσχυσης της οικονομίας και της καταπολέμησης της ανεργίας, όταν στην πραγματικότητα συνεπάγονται το ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων του κλάδου, την παραπέρα επιδείνωση της θέσης των

Για τις «φωνές» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ

Σην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ η «Αριστερή Πλατφόρμα» έκανε αισθητή την παρουσία της, έπειτα από ένα διάστημα «ησυχίας», διαφωνώντας με την απόφαση του κόμματος να ψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, με το σκεπτικό ότι η συμπερίληψη του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα «δίνει τη δυνατότητα για εφιαλτικές αυθαιρεσίες, μακάβριες σκευωρίες και διώξεις πολιτικής σκοπιμότητας σε βάρος κινημάτων, κοινωνικών αγώνων και δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς».

Ταυτόχρονα ασκήθηκε κριτική από στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» για τη συχνή πυκνή επίκληση του «συνταγματικού τόξου» και της «δημοκρατικής ομαλότητας», αφού - όπως ειπώθηκε - έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ συναθροίζεται και δε διαφοροποιείται από τις δυνάμεις του «αστικού μνημονιακού μπλοκ»...