Το "ΟΧΙ" του λαού

Εδώ και πολλές δεκαετίες το σύγχρονο αστικό κράτος μέσα από τα μαθητικά βιβλία και μέσα από  τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που διαθέτει προσπαθεί  να αγιοποιήσει έναν από τους πιο στυγνούς δικτάτορες που γνώρισε η σύγχρονη Ελλάδα, τον εθνικοσοσιαλιστή Ιωάννη Μεταξά και να αποδώσει σε αυτόν το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού απέναντι τόσο στον εισβολέα όσο και στον φασισμό. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Το ΟΧΙ του Μεταξά είναι μια ιστορική πραγματικότητα ή μήπως μια αστική μπούρδα;

     Εκείνη λοιπόν την ιστορική περίοδο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως είχε ξεσπάσει μια χωρίς προηγούμενο οικονομική κρίση η οποία οδήγησε σε μια τεράστια οικονομική ύφεση και μια ανείπωτη καταστροφή της παγκόσμιας βιομηχανίας. Αυτό το οικονομικό γεγονός είχε τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο πανευρωπαϊκά. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης στην Ευρώπη προκειμένου να υπερασπίσει τα οικονομικά της συμφέροντα υποστήριξε σε διάφορες χώρες όπως την Γερμανία και την Ιταλία φασιστικά κόμματα και τα βοήθησε να  αναρριχηθούν στην εξουσία. Η άνοδος του φασισμού σε μεγάλα βιομηχανικά κέντρα όπως Ιταλία και Γερμανία αύξησε αισθητά την φασιστική επιρροή και στην υπόλοιπη Ευρώπη και μοιραία στην Ελλάδα

Από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και μετά, η δύναμη του γερμανικού λόμπι στη χώρα αυξάνεται θεαματικά : οικονομικοί παράγοντες, διανοούμενοι, στρατιωτικοί προσβλέπουν στη Γερμανία. Η ελληνική άρχουσα τάξη διασπάται σε αγγλόφιλους και  γερμανόφιλους. Η τερατώδης στρατιωτική δύναμη της Γερμανίας για τους πρώτους είναι απειλή των παραδοσιακών οικονομικών και άλλων δεσμών τους με την Αγγλία και για τους δεύτερους είναι η πρέπουσα απάντηση στους κάθε λογής κοινωνικούς επαναστάτες και ταραξίες του κόσμου. ( Δ.Χαριτόπυλος . Άρης ο αρχηγός των ατάκτων).

       Μέσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον με την τεράστια επιρροή του φασισμού πανευρωπαϊκά εγκαθίσταται και στην Ελλάδα μια δικτατορία με αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικά χαρακτηριστικά. Η λατρεία και η δουλικότητα της Μεταξική δικτατορίας απέναντι στην Ναζιστική Γερμανία και τον Χίτλερ είναι εμφανέστατη . Ένα πολύ μεγάλο τμήμα των ανώτερων αξιωματικών της εποχής μιλούσαν την Γερμανική γλώσσα και είχαν εκπαιδευτεί στρατιωτικά από το ναζιστικό καθεστώς. Ο προσανατολισμός του Μεταξά προς τον Χίτλερ και τον άξονα δεν κρύβεται

Η τάξη που επιβάλλει στην Ελλάδα η μεταξική δικτατορία έχει όλα τα φασιστικά γνωρίσματα, από την οργάνωση του αστυνομικού κράτους και της νεολαίας έως τον χαιρετισμό. Ο εντολοδόχος δικτάτορας αναλύει τη φύση του καθεστώτος στο ημερολόγιό του: «Η Ελλάς έγινε από της 4^ης Αυγούστου κράτος αντικομουνιστικό. Κράτος αντικοινοβουλευτικό. Κράτος ολοκληρωτικό». Και επειδή φοβάται επίθεση του φασιστικού άξονα, συμπληρώνει με νόημα: «Αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνιζόντανε πραγματικά για την ιδεολογία που υψώσανε για σημαία, έπρεπε να υποστηρίζουνε παντού την Ελλάδα με όλη τους τη δύναμη».

     Η Ελλάδα όμως και  κατά την Μεταξική δικτατορία αλλά και  από πριν δεν ήταν ελεύθερο κράτος. Ανέκαθεν το σύγχρονο Ελληνικό κράτος  ήταν ένα προτεκτοράτο που το εξουσίαζε κυρίως η αυτοκρατορία της εποχής, η Αγγλία. Οι Άγγλοι με την εμπειρία που είχαν διέκριναν έγκαιρα την πιθανή διολίσθηση του Μεταξά στον άξονα και δεν του έδωσαν και πολλά περιθώρια. Καθ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας η Αγγλία διατηρούσε στρατιωτικές δυνάμεις στην χώρα, και είχε δικές της βάσεις έχοντας τον στρατιωτικό έλεγχο των πιο στρατηγικών περιοχών. Από την άλλη η ενδεχόμενη συμμαχία του Μεταξά με τον άξονα θα του κόστιζε πιθανώς τμήμα της Ελληνικής επικράτειας μιας και πρόσβλεπαν σε αυτή Ιταλοί και Βούλγαροι. Γι αυτό λοιπόν έγραφε ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του…

δια να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν… με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των.

Έτσι λοιπόν κάτω από αυτή την πίεση και μην μπορώντας να κάνει αλλιώς , ο Μεταξάς παρά την θέληση του σύρθηκε  σε πόλεμο με τους ιδεολογικούς του φίλους. Το γεγονός ότι  ο δικτάτορας δεν  είχε πρόθεση να  εναντιωθεί στον άξονα φαίνεται από το ότι δεν είχε κάνει κανενός είδους προετοιμασία γι αυτό το ενδεχόμενο. Ο Ελληνικός στρατός ξεκίνησε εντελώς απροετοίμαστος τον πόλεμο με τους μελανοχίτωνες

Ο Αμερικάνος ανταποκριτής των New York Times στη Ελλάδα, παρακολουθώντας τους Έλληνες στρατιώτες να βαδίζουν προς το μέτωπο, προλέγει την τύχη τους: « Ήταν νευρώδεις άντρες με λαμπερά μάτια. Οι κακόμοιροι, είπαμε, τι πιθανότητες έχουν μπροστά στον ιταλικό στρατό. Ίσως οι μηχανοκίνητες δυνάμεις των φασιστών να έχουν διανύσει ήδη το 1/3 του δρόμου προς την Αθήνα. Αλλά αυτοί οι μικρόσωμοι Έλληνες, όπως και ο πληθυσμός των χωριών, δεν φαίνονταν να ανησυχούν. Συνέχιζαν το βάδισμα προς το Βορρά, όλο και βορειότερα». Όλοι αυτοί δεν υπολόγισαν κάτι. Τον Ελληνικό λαό, που πήρε τον πόλεμο στα χέρια του.

Πράγματι ,το έπος του 40 ήταν μια υπόθεση που πήρε στα χέρια του ο ελληνικός λαός και μόνο αυτός. Οι ελλείψεις ήταν τρομαχτικές όχι μόνο σε οπλισμό αλλά και σε ένδυση και υπόδηση. Δεν ήταν λίγοι οι στρατιώτες  που δεν πήγαν από σφαίρα του εχθρού αλλά από το δριμύ κρύο στο οποίο ήταν εκτεθειμένοι και μάλιστα αρκετές φορές ξυπόλητοι. Επίσης και ενώ το θαύμα εξελισσόταν στα μάτια της στρατιωτικής ηγεσίας αυτοί συνέχιζαν να κρατάν στάση παθητική.

Ο στρατηγός Δημήτριος Καθενιώτης ερεύνησε αργότερα να ανακαλύψει μία έστω διαταγή επιθετικού περιεχομένου «να την καρφιτσώσει», αλλά δεν βρήκε γιατί «το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο είχε καταλήξει στην ιδέα μια ηρωικής αντίστασης και ενός γρήγορου αλλά ενδόξου τέλους».

Η ίδια και χειρότερη κατάσταση επικράτησε από μέρους της στρατιωτικής ηγεσίας και στο μέτωπο με τους Γερμανούς. Οι ανώτεροι αξιωματικοί της εποχής ένιωθαν τέτοιο δέος απέναντι στη ναζιστική Γερμανία που δεν διανοήθηκαν καν να αντισταθούν σοβαρά.

 «Λίγο πολύ, με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις, οι διοικητές και τα επιτελεία των μεγάλων μονάδων είχαν διαβρωθεί από γερμανοπληξία». (Ζαούσης)

Οι περισσότεροι στρατιωτικοί ηγέτες ζητάνε συνθηκολόγηση με τη Γερμανία εκλιπαρώντας ή απειλώντας τους πάντες. Μονάδες σκορπίζονται προτού πάρουν επαφή με τον εχθρό, σχέδια δεν εφαρμόζονται, καίριες θέσεις εγκαταλείπονται. Ο νικηφόρος στρατός του Αλβανικού Μετώπου, που είχε αφεθεί ακάλυπτος, αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο κύκλωσης από Ιταλούς και Γερμανούς και υποχωρεί ασύντακτα, σε πανικόβλητα μπουλούκια

   Οι Βρετανοί θα μιλήσουν αρκετές φορές για προδοσία και έχουν δίκιο…..

  Ο Αμερικάνος δημοσιογράφος Λέρν  Άρτσερ μιλάει ευθέως για την συγκεκριμένη ενέργεια << Υπάρχει κάτι που η κοινή γνώμη δεν καταλαβαίνει. Ανάστατοι κι αγανακτισμένοι στρατιώτες {….} εμφανίζονται αδειούχοι στους δρόμους της Αθήνας και στα γύρω χωριά. Είναι βέβαια ταλαιπωρημένοι, αλλά δεν αντιλαμβάνονται γιατί τους δόθηκαν άδειες.

Όπως βλέπουμε λοιπόν είναι πέρα για πέρα για πέρα ξεκάθαρο πως ο Μεταξάς δεν είπε πότε κανένα ΟΧΙ  απέναντι στους  ιδεολογικούς του φίλους, αντιθέτως με μεθοδικό και συστηματικό τρόπο προσπαθούσε να χτίσει μια Ελλάδα στα πρότυπα της Ναζιστικής Γερμανίας και  της φασιστικής Ιταλίας. Στα σχέδια όμως αυτά είπε ΟΧΙ ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ με  το έπος του 40 αρχικά και με την εθνική αντίσταση στη συνέχεια και απέδειξε σε όλα αυτά τα σκουπίδια πως την ιστορία την γράφουν οι λαοί με τον ιδρώτα και το αίμα τους και όχι όλοι αυτοί οι διοπτροφόροι αρουραίοι.