Κάτι παράξενες συμπτώσεις...

Μια φράση που είχε χρησιμοποιηθεί από αστικά επιτελεία το 2002, τη φράση «δεν τελείωσε με τη "17Ν" η τρομοκρατία», ανέσυρε και επανέλαβε χτες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Την ώρα που έκανε τη σχετική δήλωση κυκλοφορούσε στα περίπτερα εφημερίδα με πρώτο τίτλο «Επιστρέφει ο εφιάλτης της τρομοκρατίας». Αφορμή μια ανακοίνωση της Αστυνομίας ότι ταυτοποίησε αποτύπωμα που είχε βρεθεί σε μια ληστεία, με τον Ν. Μαζιώτη, που κατά την Αστυνομία είναι ο «υπ' αριθμόν ένα τρομοκράτης». Τέτοια σύμπτωση; Η τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται;

Λίγες μέρες πριν είχε δοθεί στη δημοσιότητα κείμενο του Μαζιώτη, του επικεφαλής του αυτοαποκαλούμενου Επαναστατικού Αγώνα, η ύποπτη δράση του οποίου αναδείχθηκε χρήσιμη σε διάφορες υπηρεσίες για την αναπαραγωγή της «τρομοκρατολαγνείας», που αντικειμενικά τροφοδοτεί την κρατική καταστολή ενάντια στο εργατικό, λαϊκό κίνημα.
Ο Μαζιώτης λίγους μήνες πριν είχε εξαφανιστεί ενώ ήταν υπό την άμεση εποπτεία της Αστυνομίας. Προκαλεί πάντως ερωτήματα πώς έγινε αυτό... Αλλά γιατί ξαφνικά με δεδομένη την υπόθεση της Χρυσής Αυγής εμφανίζουν ξανά την «τρομοκρατία»; Γιατί ξαφνικά ανοίγεται από την κυβέρνηση και τους κρατικούς θεσμούς τέτοιο ζήτημα; Διαρροές για την ώρα γίνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο: Είχαν, λέει, το αποτύπωμά του από τον Ιούλη, αλλά το ταυτοποίησαν μόλις τώρα, αφού, βέβαια, πρώτα ο ίδιος βγήκε και δήλωσε «είμαι εδώ». Μετράγανε, λένε, τις ληστείες και καταλάβαιναν ότι κάτι συμβαίνει, αλλά τις θυμήθηκαν όλες μαζί τώρα. Βλέπουν, λένε, ότι ο κοινωνικοπολιτικός περίγυρος μυρίζει μπαρούτι... Ολα αυτά σε συνθήκες που με αφορμή την εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής συντηρείται η θεωρία των άκρων, ενώ πληθαίνουν οι σκέψεις για ενίσχυση του κατασταλτικού νομικού οπλοστασίου. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Καταγράφονται, επίσης, μερικές ακόμα συμπτώσεις: Δυο μέρες πριν, κύριο άρθρο στα «ΝΕΑ» διαπιστώνει ότι έχει δημιουργηθεί «μία μαύρη τρύπα στο κέντρο του πολιτικού συστήματος», ο Μαζιώτης με το κείμενό του διαπίστωνε επίσης ότι «το πολιτικό κενό που γεννά η εγκατάλειψη του καθεστωτικού πολιτικού κέντρου (...) ευνοεί τόσο την ισχυροποίηση φασιστικών ακροδεξιών μορφωμάτων, όσο και τις αντικαθεστωτικές τάσεις στην αριστερά». Είναι τυχαίο το ντύσιμο της θεωρίας των δύο άκρων με «αντικαθεστωτικό» μανδύα; Και μάλιστα όταν από την πρώτη στιγμή σύλληψης του Ρουπακιά για το φόνο του Π. Φύσσα έβγαιναν το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά στελέχη να τονίσουν ότι δεν είναι εγκληματική μόνο η δράση της ΧΑ αλλά υπάρχει εγκληματική δράση και στο άλλο άκρο; Μήπως αξιοποιώντας μηχανισμούς σαν αυτόν που ο Μαζιώτης και το σύστημα εμφανίζουν ως «επαναστατική οργάνωση» και που αντικειμενικά η δράση του είναι προβοκατόρικη στηρίζουν και ενισχύουν τη θεωρία των δύο άκρων, για την καλλιέργεια τρόμου στα λαϊκά στρώματα;

Γεγονός είναι ότι η δράση της Χρυσής Αυγής προσφέρεται για πολλαπλή αξιοποίηση. Ηδη η κυβέρνηση, εστιάζοντας στην εγκληματική δράση της, «καίγεται» να χρησιμοποιήσει το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα περί εγκληματικών οργανώσεων. Το τι ακριβώς θα κάνει θα το δούμε. Προς το παρόν πρέπει να εντοπιστεί η προσπάθεια να αξιοποιηθεί αυτή η συγκυρία τόσο για ενίσχυση του διπολισμού με παραπομπές στα «δύο άκρα», όσο και δημιουργία συνθηκών παρεμπόδισης της λαϊκής πάλης. Χρειάζεται επαγρύπνηση και μέτρημα ξανά και ξανά της κάθε «είδησης» που πλασάρεται σαν πραγματικό δεδομένο.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Πηγή: Ριζοσπάστης