Οι ενδοαστικές αντιθέσεις στο προσκήνιο

Αφορμή και όχι αιτία οι παρακολουθήσεις των μυστικών υπηρεσιών σε πολλές χώρες

Η στήλη που ξεκινάει σήμερα στον «Κυριακατικό Ριζοσπάστη» θα ασχολείται με θέματα που προβάλλουν τα ΜΜΕ στο εξωτερικό προκειμένου να φωτίζει τις εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις του, πράγμα που εκφράζεται και από τις διαφορετικές πλευρές που προβάλλει ο διεθνής αστικός Τύπος.

Και αυτή τη βδομάδα κυριάρχησε στον ξένο αστικό Τύπο το ζήτημα των αποκαλύψεων για τις παρακολουθήσεις που οργάνωναν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (ΝSA), σύμφωνα με ντοκουμέντα που δίνονται στη δημοσιότητα από τον πρώην υπάλληλό της, Εντουάρντ Σνόουντεν, οποίος έχει βρει καταφύγιο στη Ρωσία. Ηταν η αφορμή για να έρθουν στο προσκήνιο οι αντιθέσεις ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και αστικές τάξεις.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα των παρακολουθήσεων, μια διαδικασία που είναι δεδομένη και γίνεται από όλες τις μυστικές υπηρεσίες του κόσμου και όλοι το γνωρίζουν, αναδεικνύονται οι αντιθέσεις που εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης αφορούν τον επιμερισμό των ζημιών από την καταστροφή κεφαλαίου, ποια δηλαδή μονοπώλια θα έχουν λιγότερες απώλειες σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό εκφράζει η αντιπαράθεση που προέκυψε με την αντίδραση ήδη από τις 25 Οκτώβρη, για την περιβόητη παρακολούθηση και του κινητού της καγκελαρίου της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ και κλιμακώθηκε και με άλλες χώρες Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Μεξικό, συμπεριλαμβάνοντας και τη χώρα μας, με τις εγκαταστάσεις του συστήματος παρακαλούθησης στην ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα αλλά και τις «αποκαλύψεις» του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου ότι και οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τους Αμερικανούς πρέσβεις. Επίσης, την Τετάρτη δόθηκε στη δημοσιότητα η απάντηση των ΗΠΑ με την εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, η οποία επικρίνει έντονα τη Γερμανία που την κατηγορεί ότι ενισχύσει μεν τις εξαγωγές της αλλά όχι και την εσωτερική ζήτηση, και εμμένοντας στην παρατεταμένη λιτότητα υπονομεύει την Ευρωζώνη. Οι Γερμανοί, βεβαίως, απάντησαν ότι «τα εμπορικά πλεονάσματα αντανακλούν την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας και τη διεθνή ζήτηση για ποιοτικά προϊόντα από τη Γερμανία». Πάντως, οι σοσιαλδημοκράτες που παζαρεύουν το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης στη Γερμανία, εμφανίζονται υπέρ της ενίσχυσης της εσωτερικής ζήτησης, στο πλαίσιο του άλλου μείγματος διαχείρισης του καπιταλισμού που προβάλλουν, κάτι βέβαια που δεν αλλάζει την καπιταλιστική βαρβαρότητα που και αυτοί υπηρετούν.

Ας δούμε όμως πώς καταγράφονται οι αντιθέσεις σε ενδεικτικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου.

Στη Γερμανία

Η γερμανική «Frankfurter Allgemeine Zeitung» από τις 26/10 σχετικά «ξαφνιασμένη» για την παρακολούθηση της Μέρκελ που χαρακτηρίζει «προσβολή» αναφέρει γι' αυτή: «Αφήνει πίσω της ένα σημαντικό πλήγμα, όχι μόνο στις αμερικανογερμανικές σχέσεις, αλλά και στη σχέση της ΕΕ ως συνόλου με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ».

Η «Suddeutsche Zeitung» εφημερίδα του Μονάχου, την επόμενη κριτικάρει τη γερμανική κυβέρνηση για τη ζημιά που προκάλεσε από την υποτίμηση «από την ευρύτατη πρόσβαση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στα δεδομένα των Γερμανών πολιτών» και «πλήττεται τώρα η ίδια».

Σε άλλη βάση, θέτει το ζήτημα η «Die Welt», στις 29/10 επισημαίνοντας ότι «η αγανάκτηση για τη NSA έχει κάτι υποκριτικό» δεδομένου ότι οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονταν μαζί της ανταλλάσσοντας πληροφορίες λέει: «Η καταδίκη των μεθόδων της NSA δε γίνεται πάντα για ηθικούς λόγους. Συμβαίνει επειδή ζηλεύει κανείς το γεγονός ότι δε διαθέτει δυνατότητες εφάμιλλες με εκείνες της NSA».

Στις ΗΠΑ

Οι «New York Times» με σκωπτικό άρθρο του Νίκολας Κριστόφ στις 30/10 με τίτλο: «Οι κατάσκοποι που τους άρεσε να πλήττουν τη φήμη μας» σημειώνει: «ίσως υπάρχουν περισσότερα που μπορούμε να κάνουμε για να ανταγωνιστούμε τους συμμάχους των ΗΠΑ. Η ΝSA θα μπορούσε να βάλει στο "Τουίτερ" ζουμερές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις της Αγκελα Μέρκελ ή να ανεβάσει βίντεο στο Υou Tube με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Αμπε να τραγουδά στο ντους. Το Πεντάγωνο θα μπορούσε να στείλει μη επανδρωμένα αεροσκάφη πάνω από το Παρίσι "βομβαρδίζοντας" φίνα εστιατόρια με Βig Macs, μόνον και μόνον για να τους δείξουμε πώς μπορούμε.

Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι βγάζουν ατμούς από τα αυτιά στο άκουσμα των ονομάτων του Εντουαρντ Σνόουντεν και της Τσέλσι (πρώην Μπράντλεϊ) Μάνινγκ για το κακό που έκαναν στην αμερικανική ασφάλεια. Και πολύ σωστά. Ομως, ο τελευταίος σάλος για την κατασκοπεία από τη NSA μας θυμίζει πως κάποιοι ανώτεροι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν οι ίδιοι διακυβεύσει στρατηγικά μας συμφέροντα...».

Και καταλήγει: «Η πολιτική εθνικής ασφάλειας έχει εκτροχιαστεί από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη και έπειτα. Πάνω από 12 χρόνια, η ασφάλεια έχει γίνει εμμονή, ενώ σπανίως περιορίστηκε από συμβιβασμούς. Και ποιο το αποτέλεσμα; Αναζητήσαμε κάθε τακτικό επιχείρημα, και αυτό ενίοτε οδηγεί -όπως στην περίπτωση της παρακολούθησης ξένων συμμάχων- σε στρατηγικές απώλειες».

Η «Washington Post» στο άρθρο του Μαξ Φίσερ «Γιατί η Αμερική κατασκοπεύει τους συμμάχους της (και πιθανώς θα έπρεπε)» στις 29/10 είναι ξεκάθαρα κυνική. Λέει η εφημερίδα:

«...Ενας από τους πιο απλούς λόγους που εξηγεί την υπόθεση κατασκοπείας είναι ίσως ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι είναι σύμμαχοι, ανταγωνίζονται η μία την άλλη, ακόμη και σε αρκετά ουσιώδη ζητήματα. Εάν η κατασκοπεία μπορεί να τους βοηθήσει σε αυτά τα ζητήματα, τότε οι ηγέτες αυτών των χωρών δεν είναι υποχρεωμένες να παράσχουν κάλυψη; Η δουλειά του προέδρου Ομπάμα, στο κάτω κάτω, είναι η προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων, και της Μέρκελ των γερμανικών συμφερόντων. Αυτά συγκρούονται περισσότερο από όσο νομίζεται. Και όταν συγκρούονται, αμφότεροι οι ηγέτες ασκούν πιθανώς καλύτερα τα καθήκοντά τους, εάν αλληλοκατασκοπεύονται.

Το 2011 για παράδειγμα, ο Ομπάμα ήθελε να κάνει επέμβαση στη Λιβύη, αλλά η Μέρκελ όχι, και θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει την ουσιαστική επιρροή της στην Ευρώπη για να μειώσει τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ. Στο τέλος, η Γερμανία ήταν η μόνη από τις δυτικές χώρες που αντιτάχθηκε στην απόφαση του ΟΗΕ για τη Λιβύη και σχεδόν η μόνη που δεν παραχώρησε στρατιωτικές εγκαταστάσεις και πόρους για την επέμβαση. Ουάσιγκτον και Βερολίνο έχουν, επίσης, συγκρουστεί και στο θέμα αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρωζώνη, η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις για την οικονομία και της Γερμανίας και των ΗΠΑ...».

Στη Γαλλία

Η γαλλική «Λε Μοντ» στις 31/10 σε άρθρο του Υβ Εντ με τίτλο «Βιομηχανική κατασκοπεία: το αποφασιστικό ατού των Αμερικάνων» θέτει το ερώτημα: «Η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία πληροφοριών κατασκοπεύει τις γαλλικές επιχειρήσεις; Και αν ναι, μεταφέρει τις εμπιστευτικές πληροφορίες στις αμερικανικές επιχειρήσεις, που είναι οι ανταγωνιστές τους, στους πελάτες τους, στους προμηθευτές τους ή στους συνεταίρους τους;».

Και αφού αναφέρεται στις επίσημες διαψεύσεις των ιθυνόντων της NSA φιλοξενεί δηλώσεις του Αλέν Ζουιγιέ, προέδρου της Ενωσης Διευθυντών για την Ασφάλεια των Επιχειρήσεων: «Η NSA κάνει και βιομηχανική και εμπορική κατασκοπεία και αυτό είναι προφανές. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ είχαν κατασκευάσει ένα τεράστιο σύστημα ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων που ήταν στραμμένο προς το σοβιετικό μπλοκ. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, οι υπεύθυνοι της Ουάσινγκτον αποφάσισαν να προσανατολίσουν αυτό το τμήμα της γιγάντιας μηχανής τους προς τη συγκέντρωση οικονομικών πληροφοριών, σε ολόκληρο τον κόσμο».

Στην Ιταλία

Η ιταλική «Κοριέρε ντελα Σέρα», στις 31/10 σε άρθρο της με τίτλο «NSA, υποκλάπηκαν 46 εκατομμύρια τηλεφωνήματα στην Ιταλία», λέει ότι με βάση τον ιστότοπο «Cryptome», που δημοσιοποιεί τα αρχεία του Σνόουντεν, στην Ιταλία η NSA έχει υποκλέψει 46 εκατομμύρια τηλεφωνικές κλήσεις μεταξύ 10 Δεκέμβρη του 2012 και 8 Γενάρη 2013. Ωστόσο, οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες δηλώνουν, προς το παρόν τουλάχιστον, ότι «δεν έχουν καμία ένδειξη των τηλεφωνημάτων αυτών» και «ποιους αφορούν».

ριζοσπάστης